ว่าด้วย. " จริงในเท็จ - ความหวังดี ที่มีโทษ"
การปฏิบัติขั้นต้นของพุทธบริษัท ในพระพุทธศาสนานี้ มีเพียงหนทางเดียวไม่มีทางอื่นนอกไปจากนี้ คือปฏิบัติตามพุทธบัญญัติอันปรากฏในพระไตรปิฏก มหาสติปัฏฐานสูตร เริ่มด้วยการระลึกรู้อารมณ์ เพื่อเข้าถึงใน "พุทธานุภาพ"(พระสมณโคดม ไม่ใช่พระพุทธเจ้าองค์อื่น)
โดยเริ่มต้นจากการฝึกให้ "วจีสังขาร(ปาก)" ออกเสียงพร้อมไปกับ "มโนสังขาร(ใจ-กายในกาย)" เพื่อใช้ในการกล่าวสัจจะวาจา อันเป็นมรรคสัจจะเรียกว่า"สัมมาวาจา" เรียกว่า "ถึงพร้อมด้วย ศีล-(สัจจะคือศีล)
จากนั้นนำไปสร้าง "มหาทาน" คือ "การถวายชีวิต และภพชาตินี้ เป็นพุทธบูชา แก่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าสมณโคดมเท้านั้น(ไม่ใช่พุทธเจ้าองค์อื่น) เพราะเราเกิดในยุคพระพุทธศาสนา และเป็นบริษัทแห่งพุทธเจ้าสมณโคดมองค์ปัจจุบัน จึงมีบาลีว่า
"นตฺถิเม สรณํ อญฺญํ พุทโธ เม สรณํ วรํฯ". ดังนี้
(แต่เราเข้าใจผิดกันไปเองว่า ขอให้เป็นพระพุทธเจ้าก็แล้วกัน จะเป็นองค์ไหนก็ได้ ซึ่งไม่ถูกต้อง จึงขอยกพระบาลีมายืนยันไว้ เพื่อสาธุชนผู้ใฝ่ศึกษา-ปฏิบัติชอบจะได้ไม่ไขว้เขว. พระบาลีนั้นมีว่า
... เอกปุคฺคโล ตถาคโต โคตโม อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ อย โข ภิกฺขเว เอกปุคฺคโล โลเก อปฺปชฺชมาโน อุปฺปชฺชติ อทุติโย อสหาโย อปฺปฏิโม อปฺปฏิสโม อปฺปฏิภาโค อปฏิปุคฺคโล อสโม อสมสโม ทิปทาน อคฺโคติ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้เอกเมื่อเกิดขึ้นในโลก ย่อมเกิดขึ้นไม่เป็นที่สองรองใคร พระสัมมาสัมพุทธเจ้าสมณโคดม ไม่มีใครเสมอเหมือน เป็นผู้เลิศกว่าสัตว์ทั้งปวง...ฯ
... ผู้ใด มีความเลื่อมใสอย่างยิ่งในตถาคต "ถึงที่สุด หนึ่งเดียว" เขาย่อมไม่ลังเล, สงสัยในตถาคต หรือ ในคำสอนของตถาคต... นี้เป็นโอปกนสัทธา...ย่อมนำพาเขาสู่ความเกษม อันมีพระนิพพานเป็นที่หวังได้...ฯ
(ดังนั้น หากมีใครมาชักชวนให้เราร่วมสร้างรูปเคารพอื่น "เช่นพระพุทธเจ้าองค์อื่นๆ เป็นต้น " อันมิใช่พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า สมณโคดม พระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน ก็ขอให้ทราบว่า เป็นการชักชวนให้เดินทางผิดไปแล้ว แม้เขาจะมีเจตนาดีสักปานใดก็ตาม เพราะข้ดแย้งต่อพุทธพจน์ที่ยกขึ้นไว้ ณ เบื้องต้นนั้น
เปรียบได้กับแม่เห็นลูกปวดท้องดิ้นเร่า ๆ ทรมานด้วยความปวด อารามที่เจตนาบริสุทธิ์ อยากช่วยลูกให้หายทุกข์ก็ค้ายาแก้ปวดท้องมาให้ลูกกิน โดยไม่ได้ดูว่ายานั่นเก็บไว้หลายปีจนหมดอายุแล้วเขาห้ามกิน ปรากฏลูกตายเพราะยาที่แม่ให้ เรียกว่า. "ฆ่าเพราะรัก"
เมื่อเราถวายชีวิต และ ภพชาติเป็นพุทธบูชาอย่างถูกต้อง นั่นคือเรา "ถึงพร้อมด้วย มหาจาคะ" เป็นสิ่งอันมนุษย์ทำได้ยากยิ่ง เทพยดาผู้รักษาพระพุทธศาสนา(อารักขเทวตา). ก็อนุโมทนา ดูแลปกป้อง กำจัดภยันตราย ทุกข์ทั้งหลาย อันจะเกิดขึ้นหรือได้เกิดขึ้นแล้วให้หมดไป สถานะผู้นั้นได้เปลี่ยนไปเป็น "พุทธบุตร" ในทันทีนับแต่ การเปล่งวาจาด้วยความถึงพร้อมแห่งวจีสังขารและมโนสังขาร
การปฏิบัติถึงพร้อมด้วย วจีสังขารกับมโนสังขาร นี้จัดเป็นองค์มรรคสัจจะเรียกว่า "สัมมากัมมันตะ" อันเป็นทางให้เกิด "อธิจิต" ในขั้นอุปจารสมาธิ เข้าสู่การปฏิบัติสมาธิขั้นสูงด้วย"กายในกาย" หรือ ด้วยมโนทวารวิถี เรียกภาษาปฏิบัติว่า "อัปนาสมาธิ". อันเป็นองค์มรรคสัจจะคือ "สัมมาสมาธิ". คือมนสิการต่อไป(ซึ่งจะเริ่มสอนรุ่นนี้ ในวันเสาร์พรุ่งนี้)
ดังนั้น ท่านสาธุชน ผู้ปฏิบัติชอบในแนวทางแห่ง "สติปัฏฐาน-ปฏิสัมภิทามรรค" เมื่อได้สัมผัส. รับรู้ สิ่งใด ๆ จะสามารถวิเคราะห์และวินิจฉัยได้ อย่างถูกต้อง เที่ยงตรง ตามความเป็นจริง ไม่เอนเอียง คล้อยตามไปกับอารมณ์ หรือ ความสัมพันธ์ส่วนตัว มีแต่ความถูกต้อง อันจะปรากฏให้เห็น ดุจแสงตะวันแห่งธรรมที่สาดส่อง ขับไล่ความมืดของอวิชาให้สลายหายไปในยามเช้า จึงให้ระวัง เวลามีผู้มาบอกบุญเรี่ยราย สร้างรูปเคารพแทนองค์พระพุทธเจ้าสมณโคดม(องค์ปัจจุบัน) แม้จะอ้างว่าเป็น"ปฐมพุทธเจ้าก็ตาม" นั่นแหละ ผิดทางแล้ว จัดเป็น "จริงในเท็จ ความหวังดีที่มีโทษ". โดยแท้
เพิ่มเติม:
ก็ตอนเราเปล่งวาจา "ถวายชีวิต และภพชาตินี้เป็นพุทธบูชา ต่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า สมณโคดมบรมศาสดาแห่งพระพุทธศาสนา
กลับไปสร้างรูปเคารพ พระพุทธเจ้าองค์อื่น = "เสียสัจจะ". อธิษฐานยังไง ก็ไม่เกิดผล เพราะ "เป็นมุสา" เสียแล้ว
ดังนั้น ใครที่อธิษฐานแล้วไม่ได้ผล ลองพิจารณาตัวเองดูซิว่า "พลาดไปรึเปล่า ? "
ถ้าพลาด รีบปฏิบัติใหม่ ตั้งใจใหม่ ก่อนที่จะสาย
เจริญพร
ด้วยพลังแห่งพุทธคุณ จงเกื้อหนุนให้ทุกท่านที่ปฏิบัติชอบ จงประสบแต่สิ่งอันเป็นมงคล สมบูรณ์พูลผลในชีวิต และกิจการงาน สุขสำราญ ก้าวหน้าในธรรม สมปรารถนาในสิ่งอันเป็นกุศล ทุกประการ. ทุกท่านเทอญ
