Pages - Menu
▼
วันศุกร์ที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2558
ว่าด้วยบททดสอบ..... (คำสอนพระอาจารย์ธรรมบาล 6 มีนาคม 2558)
ว่าด้วยบททดสอบ.....
ความแตกต่าง ระหว่างผู้ปฏิบัติ อย่างถูกต้อง ตามพุทธบัญญัติ"สติปัฏฐาน-ปฏิสัมภิทามรรค" กับผู้ที่ไม่ได้ปฏิบัติ ย่อมเปรียบเทียบกับสภาวะ เช่นนี้ คือ
ยิ่งเรียนสูงขึ้นไปเท่าไร ข้อสอบ ยิ่งยากขึ้นเท่านั้น นั่นคือการทดสอบตัวผู้ศึกษา ว่าได้เรียนรู้เข้าใจ เชี่ยวชาญในวิชชา ที่ตนได้รับมาหรือไม่ เราจะโทษ หรือโกรธครูอาจารย์ว่า ออกข้อสอบยาก ไม่สอบละ ไม่ทำละข้อสอบ แล้วเดินออกจากห้องสอบ ผลคือ เราไม่ผ่านวิชชานั้นสอบตก..... ฉันใดก็ฉันนั้น
โยคาวจร หรือผู้ปฏิบัติ ก็เช่นเดียวกันเมื่อปฏิบัติแต่ระดับ ก็จะมีบททดสอบ แต่ละเรื่อง ยากขึ้นไปเรื่อย ๆ เราเรียกว่า "ปัญหา-อุปสรรค-เคราะห์ ฯลฯ" ที่เกิดขึ้น หรือเข้ามาในชีวิตเรา นั่นคือการทดสอบ พลังความแข็งแกร่งของสมาธิ ว่าเราทำได้แค่ไหน ? ที่ว่า กาย วาจา ใจ พร้อม น่ะ พร้อมแค่ไหน ? นำมาใช้ได้จริงหรือไม่ ? หากพร้อม จะสามารถกำจัดอุปสรรค เคราะห์ ได้ นั่นหมายถึงเราทำข้อสอบได้ สอบผ่าน
เพราะโดยธรรมชาติแห่งสรรพสิ่ง ทุกข์ก็เป็น "สมมุติ" ที่ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขของ "เวลา" เวลาจะเร็วหรือช้า ย่อมขึ้นอยู่กับ "ความรู้สึก=อารมณ์" ดังนั้นผู้ที่ปฏิบัติ "สติปัฏฐาน-ปฏิสัมภิทามรรค" ย่อมได้รับการฝึกฝน ให้เชี่ยวชาญ รู้เท่าทัน ในการระลึกรู้ และสามารถควบคุม บังคับใช้ "อารมณ์ระลึกรู้=สติ" ไว้ ณ ตำแหน่งต่าง ๆให้ปรากฏผล "ที่ปรารถนา" คืออารมณ์ "สุข" ได้ทุกเมื่อ
"อารมณ์ สุข" นี้ มาจาก "อารมณ์ในขณะที่เรา อธิษฐานทำบุญ หรือ อนุโมทนาบุญ" ดั่งที่เคยได้กล่าวไว้ ว่า ในทุกครั้งที่ทำบุญ เราจะปลื้มใจก็ให้จดจำ "ความปลื้มใจนั้นไว้" เมื่อใดที่เกิด "ห้วงทุกข์ อุปสรรค" = บททดสอบ ....แทนที่ อารมณ์เราจะคล้อยไปกับความทุกข์=บททดสอบนั้น เราก็ "ระลึกถึงอารมณ์ ปลาบปลื้ม ชื่นบาน ในบุญที่เราได้ทำ" เหมือนเราเตรียมตัว ฝึกซ้อม ท่องตำรามาดี ได้เข้าห้องสอบ เราก็จะตื่นเต้นที่ได้สอบ เพราะมันคือการทดสอบความสามารถตัวเอง ว่าเก่งแค่ไหน ?
ความแตกต่างของผู้รับทุกข์ที่ไม่ได้ผ่านการฝึกฝนปฏิบัติ "สติปัฏฐาน-ปฏิสัมภิทามรรค" จะหมดอาลัยตายอยาก ยอมพ่ายแพ้แก่อุปสรรค เหมือนคนที่เดินออกนอกห้องสอบโดยไม่ได้ทำข้อสอบ โทษว่าครูลำเอียง ออกข้อสอบยาก สรุป สอบตก
แต่ผู้ที่ฝึกฝนปฏิบัติ "สติปัฏฐาน-ปฏิสัมภิทามรรค" กลับรื่นเริงยินดี ที่จะพบกับอุปสรรค เพราะอารมณ์ต่างกันเหมือนนักมวยฟิตซ้อมดี จะขึ้นชิงแชมป์ หรือท่องมาดีจำได้ทุกหัวข้อ(อารมณ์บุญ) พร้อมที่จะเข้าห้องสอบทุกเวลา และเป็นความสนุก ภูมิใจ ที่จะเชิดหน้า ตะโกนให้ก้องฟ้า ว่า "ข้าผ่านการทดสอบ มาด้วยฝีมือ...และ ยังมีอีกไหม ข้อสอบ-บททดสอบที่ยากกว่านี้ ?"
ความแตกต่างจึงอยู่ตรงนี้
จงปลื้มใจ ที่มีโอกาสได้ "เข้าสอบ" แสดงว่า ครูรู้ว่า ระยะเวลา และหลักสูตรที่เรียนมา นั้นครบเครื่อง มีคำตอบ และแนวทางแก้ปัญหาของบททดสอบไว้พร้อม แต่นักเรียนไม่ฝีกฝน ท่องจำ กลับกลัวการสอบ ....นี่คือ ข้อแตกต่าง ของผู้สอบผ่าน กับ ผู้สอบตก ...เจริญพร